Wat vindt u als vooraanstaand strategisch marketeer de belangrijkste innovatie of gebeurtenis van het afgelopen decennia als we kijken naar het vakgebied strategische marketing en de invloed hiervan op het bedrijfsleven?
Zonder enige twijfel de digitalisering van het bedrijsleven. Het beïnvloedt processen en producten, herdefinieert markten en creëert nieuwe markten.
Tijdens een recente studietrip in California merkte iemand aan Singularity University op: “No industry is safe”. En zo is het ook.
In uw boek ‘De pijn van het ondernemen’ en ook in het artikel ‘The Game of Clones’ beschrijft u het gemis van vrijheid. Vrijheid in denken en/of doen. Waar komt deze afvlakking, die veel voorkomt bij professionals en managers, vandaan?
Hier heb ik ook een column over geschreven: “Gehoorzaamheid erodeert passie” (www.masterofmarketing.be). Veel medewerkers hebben schrik gekregen om het ondernemerschap op te zoeken. Het wordt in veel ondernemingen ook minder getolereerd. Professionals worden insecure overachievers, maar beseffen niet dat zonder een klein beetje anarchie er nimmer vooruitgang geboekt kan worden. Waarschijnlijk heeft het ook te maken met de tijdsgeest. Niemand is zeker van zijn of haar job. Most professionals don’t want to rock the boat. Spijtig. Zoals een innovator ooit opmerkte: je hebt altijd een aantal travestieten nodig in jouw bedrijf.
(Redactie) Bij succes ontstaat vaak kloongedrag of het nu gaat over een advocatenkantoor dat succes heeft met contentmarketing of Apple die de smartphone naar een nieuwe hoogte brengt. Al snel zie je dat deze ontwikkelingen gekopieerd worden, en verworden tot een soort algemene commodity. Een gevolg is dat het ‘competitive advantage’ genivelleerd is.
Hoe zou een bedrijf hier op kunnen reageren om toch een wezenlijk onderscheidende positie te behouden?
Strikt genomen kan alles gekopieerd of gesubstitueerd worden. Behalve de cultuur van de onderneming en het imago in de markt. Anders gesteld, de software of the mind van de medewerkers en de klanten. Het zijn precies de soft issues die vaak de sterkste bron van concurrentieel voordeel bieden.
In uw artikel artikel schrijft u ook over de merkbeleving. Dat het ontbreken van het merk de vindbaarheid doet afnemen, maar tevens dat de veelheid aan merken bijdragen aan vervlakking. Spreekt elkaar dit niet tegen?
De nadruk moet liggen op sterke merken. Een merk is meer dan een naam. Dit is een gouden tijdperk voor organisaties die een sterk merk willen bouwen. Iedere medewerker is een potentiële ambassadeur van het merk, op Facebook, Twitter, LinkedIn, of op IRL (In Real Life...). Het wordt hoog tijd dat we merkbeleving anders invullen dan een brochure of een reclame. Een merk wordt gebouwd, niet door een reclamebureau, maar door de organisatie zelf.
(Redactie) ’You don’t win silver, you loose gold’, zoals u beschrijft in uw boek Marketing Strategy & Organisation. Building Sustainable Business.
U zegt hierin ook dat we moeten nadenken over ‘where and how do we compete in the future’, maar hoe pakken we dit aan als we nog geen idee hebben hoe de toekomst er uit zal zien?
Een plan is geen voorspelling, een plan is een ambitie. In strategische marketing gaan we er altijd van uit dat een plan nooit het eerste contact met de markt overleeft. Of er tenminste nooit ongehavend uit komt. De markt is kleiner, groter, anders, whatever. Vraag het maar aan de uitgeverswereld: die weet al jaren dat het internet een gigantische uitdaging vormt, maar een goede oplossing is nog niet gevonden. Ook advocatenkantoren zullen moeten leren leven met onzekerheid, niet enkel in de rechtszaal, maar ook in hun way of doing business.
(Redactie) In ‘The Game of Clones’ schrijft u over klagen en haalt u Jeff Bezos aan die terecht zegt ‘klagen is geen strategie’.
Is klagen niet een vorm van onmacht, een negatieve manier om aandacht te vragen en daarom een mogelijke graadmeter om waar te nemen dat er wellicht wat moet gebeuren binnen het bedrijf/kantoor?
Klagen is inderdaad een teken van machteloosheid. Professionele organisaties zijn vaak enorm dynamisch op het individuele niveau (iedere advocaat innoveert regelmatig zijn of haar repertoire) maar uitzonderlijk stabiel op het organisatorische niveau (vaak is het gebouw hetgeen wat het meest verandert over twee decennia). Ook professionele organisaties zullen moeten leren dat je de toekomst niet kunt winnen door enkel te teren op het erfgoed van het verleden. “De goede oude tijd” is een sprookje met een slecht einde.
Heeft u nog iets mee te geven aan de lezer alvorens hij/zij begint aan uw artikel ‘The Game of Clones’? Veel leesplezier. En gelijkwaardige verhalen kun je lezen op www.masterofmarketing.be